Onze laatste dag in China

Vandaag was onze laatste volle dag in China. Het was wederom erg lekker weer, dus we wilden graag nog iets ondernemen. Het werd een bezoekje aan de Temple of Heaven, een erg mooie tempel met een heel mooi park er om heen. Helaas was Bo vanmorgen met zijn verkeerde been uit bed gestapt, en bij de echomuur probeerde hij even uit of er ook echo komt als je heel hard krijst en huilt. Ja dus, we hadden veel bekijks. Het is dat er geen behang in de buurt was, anders hadden we hem er fijn even achter geplakt ;-)

Vanmiddag hebben we nog even de laatste inkopen gedaan, we wilden graag nog wat dingen van China voor Bo kopen. En we zijn goed geslaagd. Bo zijn boze bui was inmiddels weer over, en hij was weer gewoon gezellig. Tegenwoordig vindt hij het winkelen wel prima, hij zal er inmiddels wel aan gewend zijn denk ik. Aan het einde van de middag kregen we het paspoort met het visum van Bo terug, dus we kunnen morgen echt vertrekken. Aansluitend zijn we met de hele groep en gids uit eten gegaan. Het was weer smullen. Of mjammie, zoals Bo het zegt. Bo ligt nu in zijn bedje, wij gaan zo de laatste dingen in de koffers stoppen en dan ook lekker slapen.

Morgen worden we om 11.00 uur opgehaald uit het hotel. We vliegen om 14.20 uur en landen om 17.40 uur op Schiphol. Nee, we komen niet met de straaljager naar huis, het is het tijdsverschil tussen China en Nederland. Als wij vertrekken om 14.20 uur is het 7.20 uur bij jullie. We zullen Lei even laten weten of we op tijd vertrekken. Ons vluchtnummer is CZ345 vanuit Beijing/Peking. Waarschijnlijk zullen we aankomen in hal 3, maar dat staat aangegeven op de borden op Schiphol.

En voor Floris: Bo is best verlegen en zal morgen waarschijnlijk niet zo veel zeggen. Maar hij verstaat al best goed Nederlands dus je hoeft geen Chinees tegen hem te praten hoor ;-)

Morgen komen we dan echt naar huis. We hebben er zeker zin in en zijn blij om iedereen weer te zien en weer in het "normale" leven te stappen. Aan de andere kant vertrekken we ook uit China met gemengde gevoelens. China is het land van onze zoon en wij gaan hem daaruit weg halen. We weten dat het zo goed is, maar moeten toch even slikken bij de gedachte.

Als afsluiting van ons reisverslag nog een mooi gedichtje wat we tegenkwamen op internet en wat wel voor ons geschreven kan zijn:

Het maakt niets uit, wij droegen je in ons hart
Wel heel wat langer dan 40 weken
Jarenlang verwachtten wij je al
En hebben we naar je komst uitgekeken

Het maakt niets uit, je was meteen ons kind
Op dat moment ben je in ons geboren
Je bent ons nu al zo ontzettend lief
Als ouders willen wij altijd bij je horen

Het maakt niets uit, je lieve kleine hand
Ligt in de onze, veilig, warm en vast
Je mag daar zijn totdat je groter bent
Dan laat onze hand je los, maar niet ons hart

Het maakt niets uit, we scheuren je niet los
Jouw land zal altijd bij ons leven horen
En steeds weer denken wij aan
Je moeder daar, uit wie je bent geboren

Lieve mensen, allemaal heel erg bedankt voor jullie meelevende berichtjes, en voor degenen die we morgen zien: tot morgen!!!