3 weken

Vandaag is het al 3 weken geleden dat we Bo voor het eerst in onze armen sloten. Het lijkt al veel langer geleden, zo vertrouwd is het al.

Bo doet het super. Hij is meestal erg vrolijk en gezellig. Hij speelt veel en graag, alles wat wielen heeft vindt hij geweldig, en hij kan ook uren spelen met zijn blokjespuzzel. Ook de sneeuw vindt hij geweldig, we zijn er dan ook al met de slee op uit geweest. Ons prinsje laat zich dan lekker rond sleeën. Af en toe wordt hij boos, vooral als hij zijn zin niet krijgt. Hij kijkt ons dan boos aan en zwaait beschuldigend met zijn vingertje. Wij moeten stiekem heel hard lachen, maar houden ons gezicht strak in de plooi.

Onze kleine papagaai praat ons al best goed na, nu ook kleine zinnetjes, zoals “niet mee gooien”. Bij hem klinkt het als “nie me goijen”. Compleet met harde G. Drie keer raden wie dit het meest tegen hem zegt ;-) Heel grappig om hem Nederlands te horen praten. Hij snapt echt al heel veel wat we tegen hem zeggen. We moeten dus gaan opletten wat we allemaal zeggen ;-)

Met de dieren gaat het ook een stuk beter. Vandaag heeft Bo voor het eerst de hond geaaid. Wel nog veilig vanaf mamma’s schoot natuurlijk. Vorige week was er echt nog paniek als de hond te dicht in de buurt kwam of alleen maar naar hem keek. Inmiddels heeft hij ook kennis gemaakt met de paardjes. Voor hem natuurlijk reusachtige dieren, maar bij pap of mam op de arm durft hij er al best dichtbij te komen. Wel vindt hij het nog heel vreemd als hij ruiters op het paard ziet. Je ziet hem dan denken: wat doen die nou!?

Ook het eten gaat nog steeds erg goed. Hollandse pot gaat er net zo goed in als Chinees. Wel begint hij voorkeur te krijgen. Zo vindt Bo kip en frietjes lekkerder dan worteltjes. Tsja, wie niet? ;-) Vanavond was hij zo teleurgesteld toen de kip op was (hij had echt genoeg gehad hoor), dat hij er een beetje van moest huilen ;-)

Het slapen lijkt nog wat op goede tijden, slechte tijden. De ene avond trekt Bo rustig en vrolijk zijn pyjama aan en gaat lekker slapen, de andere avond is er een waar drama in huize Boots. Hij is dan helemaal overstuur omdat hij echt niet wil gaan slapen. We weten dat veel (adoptie)kinderen hier last van hebben. Het zal een tijd duren voordat hij het vertrouwen heeft dat wij er de volgende morgen ook nog gewoon zijn. Voor ons vanzelfsprekend, we willen onze lieve Bo echt niet meer missen!