Zeg maar nee...

Als je 3 bent, dan is blijkbaar 1 woordje favoriet, namelijk “nee”! Bo kon al heel hard met zijn hoofd schudden als hij iets niet wilde, maar sinds vorige week horen we ook de hele dag NEE. Of we hem nu iets vragen of gewoon iets vertellen, het antwoord is standaard “nee”. We moeten er wel om lachen, maar vragen ons intussen wel af of hij ook “ja” kan zeggen ;-)

Bo vindt liedjes zingen heel leuk en hij zingt al veel liedjes mee. Om een beetje variatie er in te houden heeft hij een nieuwe tekst gemaakt op poesje mauw: Poesssje Mauw…. Chocomèèèl!! Hoe hij er bij komt weten we echt niet, maar misschien heeft hij zijn 2 favorieten gecombineerd. Onze kat vindt hij erg leuk en als ze in de buurt is moet hij altijd even aan die mooie pluimstaart zitten. En chocomel is zijn favoriete drankje. En aangezien de kat ook melk drinkt denkt hij misschien dat ze ook eens chocolademelk zou moeten proberen? ;-)

Ook met hond Pukkie is Bo inmiddels vrienden. Bo heeft al door dat een hond best handig is als je zelf geen honger meer hebt. Als hij genoeg heeft gegeten wijst hij op zijn bord en dan op de hond. En ook als publiek is een hond in de buurt altijd handig. Bijvoorbeeld als je wil laten zien hoe sterk je bent (armen in de lucht om je spierballen te laten zien). Hij roept dan naar Pukkie die dan moet komen kijken ;-)

Afgelopen dinsdag zijn we bij de fysiotherapeut in het ziekenhuis geweest. Bo vond het niet zo’n leuk bezoekje, hij wist waarschijnlijk nog van de vorige keer in het ziekenhuis dat witte jassen niks leuks betekent. Dus iedere keer als de therapeute opstond begon hij te huilen. Maar gelukkig gebeurde er niks vervelends en mocht hij gewoon lekker spelen met het speelgoed wat er lag. De fysiotherapeute was heel tevreden over de manier waarop hij zich ontwikkeld heeft tot nu toe. Hij mist dan wel de fijne motoriek in zijn linkerhandje, maar hij gebruikt hem wel. Ze kon zien dat er in China veel met hem geoefend was. Goed nieuws dus, en voorlopig kunnen we even afwachten tot Bo wat meer gewend is voordat er op dit gebied iets “moet”.

Wij noemen Bo regelmatig een “grote vent” en dat zegt hij zelf ook vaak. Dat hij dat ook echt is heeft hij ook deze week laten zien. Hij is namelijk zonder te huilen even helemaal alleen bij opa en oma gebleven. Alvast om te oefenen voor als pappa en mamma straks weer allebei aan het werken zijn. Dit duurt gelukkig nog even, ook in maart kunnen we allebei om de beurt nog lekker hele dagen genieten van ons mannetje, die ook erg van knuffelen blijkt te houden! ;-)