Naar Zhangjiagang

Vanmorgen begon de dag weer vroeg, om 6.15 uur ging de wekker al. Maar de stralende glimlach van Bo toen hij wakker werd maakte veel goed. Ondanks het vroege opstaan stonden we nog maar net op tijd om 8.00 uur klaar. Euh, hoe doen andere ouders dat? ;-)

Met ons busje met prive chauffeur en Denise vertrokken we naar Zhangjiagang, de plaats waar Bo vandaan komt. We werden hartelijk ontvangen door de directeuren, de dokters van het tehuis, de juffrouw van Bo en zijn nanny's. We kregen een rondleiding door het gebouw, hebben zijn speelruimte en oefenruimte gezien, en daarna kregen we een heerlijke lunch geserveerd. Na de lunch zijn we naar de vindplaats van Bo gegaan. Ook hebben we nog een beetje meer informatie gekregen, waar we natuurlijk heel erg blij mee zijn.

Het lijkt misschien vreemd om naar het kindertehuis terug te gaan met Bo omdat het voor hem heftig en verwarrend kan zijn. Dit is natuurlijk ook zo, en we waren ons hier heel erg van bewust. Maar aan de andere kant wilden we ook graag voor Bo vastleggen waar hij tot nu toe gewoond heeft. Daarbij is ons tevoren verteld dat het ook goed is voor Bo dat hij nogmaals afscheid kan nemen en dat hij van zijn verzorgers nogmaals te horen krijgt dat het zo goed is. Dit hebben we vandaag ook zo ervaren, Bo was blij iedereen te zien en heeft met iedereen geknuffeld, maar hij ging ook net zo blij weer met ons mee omdat hij van zijn vertrouwde personen steeds de bevestiging kreeg dat wij zijn papa en mama zijn en dat hij weer met ons mee zou gaan. Het echte afscheid viel dan ook reuze mee, hij ging rustig met ons mee in de bus, en zwaaide vrolijk naar de mensen die hij hier achterlaat. Voor ons was dit een moeilijk moment...

We hebben vandaag lang in de bus gezeten, 3 uur heen en 3 uur terug. Bo was ontzettend lief, hij heeft lekker gespeeld met zijn autootjes en boekjes. Op de terugweg heeft hij het laatste halfuur geslapen. Terug op de hotelkamer hebben we foto's gekeken op de computer, dit vindt hij erg leuk. Hij wijst de mensen en dingen aan die hij ziet, en wij moeten dan de namen/woorden zeggen. Na een paar keer voorzeggen zegt hij ze na. Zijn woordenschat is vandaag dus weer een beetje uitgebreid.

Vanavond ging het slapen gaan moeizaam. Al toen we terugkwamen op de kamer van het eten wilde hij de buggy niet uit. We hebben het bedritueel heel rustig aan gedaan en dit ging goed, maar op het laatste moment moest hij toch huilen. Na 1,5 uur viel hij letterlijk om van de slaap op ons bed. Het moeizaam gaan slapen komt vaker voor bij adoptiekindjes. Het is heel moeilijk om je over te geven aan de slaap omdat je dan de controle kwijt bent en je weet natuurlijk niet zeker of je nieuwe papa en mama er nog zijn als je weer wakker wordt. Dit heeft waarschijnlijk veel tijd nodig om hem het vertrouwen te geven zodat hij gerust kan gaan slapen, maar we hebben geduld.

Vandaag maar 1 foto, tevreden met een lollie in de bus. De rest van de foto's van het kindertehuis en de vindplaats houden we voor Bo.

Morgen hebben we een dagje vrij, kunnen we lekker uitslapen. Tenminste, zolang als zoonlief het in zijn bedje volhoudt. Maar wat 's morgens opstaan betreft lijkt hij best op zijn vader, dus dat moet wel lukken ;-)

ps: de laarsjes hebben we nog niet gepast, maar ze zijn net zo groot als zijn schoentjes dus we denken van wel. Hij zal ze volgende week in Beijing hard nodig hebben want daar is het erg koud!