Winkelen

Vandaag hadden we niks op het programma staan. Na het ontbijt besloten we naar een mooi park te wandelen. Maar toen we buiten kwamen was het veel kouder dan we gedacht hadden, er stond vandaag een harde en ijskoude wind. Het was veel te koud voor onze mannetjes om ver te gaan lopen, zij zitten ook nog eens stil in de buggy, en wij vonden het al heel erg koud. Daarom hebben we ons plan snel gewijzigd, en zijn de winkelstraat ingelopen. Daar zit ook een groot overdekt winkelcentrum, en een grote kinderwinkel met speelgoed en kinderkleding. In plaats van wandelen in het park werd het dus winkelen! Ook geen straf natuurlijk :-) Voor Bo kochten we iets van Cars (dat hebben ze hier dus ook!), en voor Cheng een pluche hondje dat kan blaffen en springen. Onze held is duidelijk geen dieren gewend, en hij vindt het hondje nog een beetje eng, zeker als hij te dicht bij komt, dan kraait hij van plezier en omdat het zo spannend is :-) Terwijl het echt maar een heel klein hondje is, zelfs Pukkie is er reusachtig bij… dus dat wordt nog wat als we weer thuis zijn. Onderweg hebben we lekker een broodje gegeten en warme chocomel gedronken, behalve Cheng want die was in de buggy in slaap gevallen, dus hij heeft later op de kamer gegeten. Daar hebben Bo en Cheng ook lekker gespeeld, Bo natuurlijk met zijn nieuwe speeltjes. Vanavond zijn we weer bij ons favoriete Chinese restaurant gaan eten, echt overheerlijk, we gaan het Chinese eten missen volgende week!

Zowel met Bo als met Cheng gaat het heel erg goed! Bo is gewoon lekker zichzelf hier, hij is heel vrolijk, kletst veel met de andere mensen van de groep, eet en slaapt prima, en je kan merken dat hij lekker in zijn velletje zit. Hij is heel bezorgd en beschermend naar Cheng, en hij vindt hem ook heel lief, maar soms ook heel vervelend, zeker als Cheng aan zijn speelgoed komt. Maar dat hoort er helemaal bij natuurlijk. Cheng doet het ook super, hij is super vrolijk (we noemen hem onze pretletter :-) ), hij eet en slaapt ook heel goed, hij is lief voor Bo en kan al best goed delen, en we merken dat hij zich langzaam aan een beetje aan ons begint te hechten. Zo mist hij ons nu als een van ons even weg gaat om boodschappen te doen, en vraagt dan steeds waar pappa/mamma is. En vandaag huilde hij voor het eerst toen hij van de poef af viel, en mochten we hem troosten. Het vallen en huilen is niet leuk natuurlijk, maar tot nu toe huilde hij helemaal niet als hij hard viel, en dat klopt natuurlijk niet. We hebben op hechtingsgebied nog een lange weg te gaan want Cheng is nog te vrij naar anderen toe, maar we zijn ook pas anderhalve week samen, en stapje voor stapje komen we er wel.

Morgen hebben we weer een vrije dag. Hoe we die gaan invullen weten we nog niet, we kijken morgen eerst hoe koud het buiten is!